काठमाडौं । डाक्टरलाई सबैले भगवानको अ'र्को रुप मान्छन् । तर कहिलेकाँही त्यो सत्य हुँदैन् । उनीहरुले पैसाका कारण उपचार नगर्दा धेरैको ज्या ‘न गएका उदाहारण नभएका होईनन् । तर हा'लै जे भयो त्यो च’म ‘त्का’र भन्दा कम छैन ।
ईश्वरले एक आमाको क ‘रु’णा’म’य पुकार सुन्नुभयो । उनको छ व'र्षीय छोरालाई २१ दिन अघि डाक्टरहरूले मृ’ त घो’षि’त गर्दिएका थिए ।परिवार छोराको अ ‘न्त्ये ‘ष्टि'को त'यारीमा थियो । छोराको टा’ उ ‘कोमा चु” म्ब ‘न गर्दा, आमाले बारम्बार भनिरहेकी थिइन् ः उठ, मेरो छोरो, उठ । त्यसपछि उनका छोराको श ‘रीर चल्न थाल्यो । उपचार फेरि सुरु भयो र मंगलबार उनी रो'हतक अस्पतालबाट हाँस्दै खेल्दै घर फर्केका छन् । दिल्लीमा टा’इ”फा’इ’डको उपचार भइरहेको थियो ।
यो घ”ट’ना भारत, ह'रियाणाको बहादुरगढको हो । त्यहाँ बस्ने हितेश र उनकी प’त्नी जा’ह्न’वीले छोरालाई टा’इ’फा’इ’ड भएको बताएका छन । उनलाई उ'प'चा'रका लागि दिल्ली ल्याइएको थियो । २६ मे मा डाक्टरहरूले उनलाई मृ ‘त घो’षि’त गरे । त्यसपछि उनीहरु छोराको मृ’ त श’री’र लिएर बहादुरगढ लागेका थिए । अ ‘न्ति’म सं ‘स्का’रको लागि मृ ‘त शरीर र नुन रा ‘ख्न ब'रफको अ”र्ड’र गरियो ।
सबै आइसक्यो । मृ ‘त’क भनिएका बालकका हजुरबुवा विजय शर्माले रातभरि मृ ‘त श'रीरलाई हि ‘उँमा राख्न र बिहान अ ‘न्ति ‘म सं ‘स्का ‘रका लागि नुनको जो’हो गरि सकेका थिए । स्थानीय मानिसहरूलाई बिहान अ ‘न्त्य ‘ष्टि स्थानमा पु'ग्न भनियो । अ ‘न्त्य ‘ष्टि स्थानमा लैजान गाडीपनि तयारी हालतमा राखियो । बच्चाको आमा जा”न्ह’वी र काकी अन्नु रुँ ‘दै थिईन् ।
उनीहरु बारम्बार छोरालाई उठ भन्दै रो ‘इ’रहे’का थिए । केही समय पछि मृ ‘त श ‘री’र चल्न थालेको महसुस भयो । त्यसपछि बुबा हितेशले बच्चाको अनुहारबाट बार निकाले र मु ‘खबाट सा’स दिन थाले । छिमेकी सुनीलले बच्चाको छा ‘ती मा द ‘बा ‘ब दिन थाले, जस्तो उनीहरूले चलचित्रमा देखेका थिए । त्यसैबीच, बच्चाले आफ्नो बुबाको ओठमा आफ्ना दाँ ‘त लगाए । त्यसपछि, २६ मेको रातमा, बच्चालाई रोहतकको निजी अ'स्पतालमा लगियो ।
डाक्टरहरूले उनको बाँ ”च्ने स''म्भावना १५ प्रतिशत मात्र रहेको बताएका थिए । त्यसपछि फ’टाफ’ट उ'पचार सुरु भयो । उपचारपछि अब उनी पूर्ण रूपमा निको भएर मंगलवार घर पुगेका छन् । उनी हाँस्दै खेल्दै घर फर्किदा दुनियाँ नै च”कि’त बनेको छ । अब बच्चाका बुबा हितेशले आफ्नो ओठमा छोराले बनाएको घा ‘उ देखाउँदै खुःशी मनाइरहेका छन् । सोही समयमा, हजुरबुवा विजयले यसलाई एक च ‘म ‘त्का ‘र भनिरहेका छन् ।
आमाका अनुसार भगवानले उनलाई उनको छोरा फिर्ता गर्नुभयो । ईश्वरले फेरि उनको छोरोलाई जि'वित बनाएर आफ्नो पु'कार सुनेको उनी बताउँछिन् । परिवार मात्र हैन त्यहाँको सम्पूर्ण गाउँमा खुशीको वातावरण बनेको छ । यसरी मृ ‘त्युको मुखमा पुगेका एक बालकले दोस्रो जीवन पाएका छन् । यदी उनको अ'स्प'तालमा'र्फत नै अ ‘न्ति ‘म सं ‘स्का ‘र गरिएको हुन्थ्यो भने सायद आज ति आमाबाबुले आफ्नो छोरा फिर्ता पाउँने थिएनन् ।